Ξεπαρθενών: Μια ακόμα βλακεία…

Ποιο είναι το σενάριο;

Μια παρέα μετά από την πεζοπορία της αράζει σε μια κορυφή του Υμηττού. Εκεί δύο άντρες εκμυστηρεύονται στους υπόλοιπους της παρέας ότι παλιότερα υπήρξαν ζευγάρι. Μάλιστα, αποκαλύπτουν ότι είχαν συνευρεθεί ερωτικά στην Ακρόπολη, εξηγώντας στην παρέα τους που έχει μείνει άναυδη, πως πριν 10 χρόνια δεν υπήρχε η φύλαξη που έχει σήμερα. Η παρέα αποφασίζει να αναζωπυρώσει το πάθος μεταξύ τους, όπως και το θάρρος που είχαν σε μικρότερη ηλικία, δημιουργώντας ένα πλαίσιο ερωτισμού. Συμμετοχή σε μυστηριακές ερωτικές τελετές, που θυμίζουν κακέκτυπο μοντέλο από “Μάτια ερμητικά κλειστά”, και μια επίσκεψη στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, όπου τελείται η επίμαχη σκηνή, ολοκληρώνουν την ιδιότυπη ακτιβιστική δράση.

Γιατί όλα αυτά;

“Γιατί έτσι γουστάρουμε”, απαντούν οι συντελεστές της μικρού μήκους ταινίας. Την ίδια εξήγηση που δίνει κι ένα 5χρονο, όταν το ρωτάνε με αυστηρό ύφος γιατί έφαγε όλο το βάζο με το γλυκό που ήταν για τους καλεσμένους.

Στην αρχή της ταινίας “Ξεπαρθενών” ακούμε έναν συμμετέχοντα -προφανώς έναν από το ζευγάρι- να λέει, “Πράγματα που σκέφτομαι και θέλω, οι άλλοι τα βλέπουν υπερβολικά, και κάπου μ’ έχει κουράσει ν’ αντιστέκομαι συνέχεια σ’ αυτό.” Οι υπόλοιποι της παρέας απαντούν: “Υπάρχει απάντηση σ’ αυτό! Δεν θα συμμορφωθούμε!”.

Τι σημαίνει όμως ο παραπάνω διάλογος; Οφείλουμε να συμμορφωνόμαστε ή όχι; Προφανώς, η συμμόρφωση σε ορισμένες αξίες και κανόνες δεν αποτελεί δείγμα φλωριάς κι έλλειψης θάρρους. Αντιθέτως! Η ενηλικίωση μάς φέρνει αντιμέτωπους με ευθύνες. Ευθύνες για τις πράξεις μας, για τις οποίες πρέπει να λογοδοτούμε, αλλιώς θα ζούμε υπακούοντας στον νόμο της ζούγκλας.

Γιατί κάθε πράξη βλακείας και απερισκεψίας να ονομάζεται ακτιβιστική πράξη; Ρητορική ερώτηση.

Γιατί προφανώς κανένας δεν μπορεί να αξιολογήσει αυτήν την ταινία μικρού μήκους ως πράξη αντίδρασης ενάντια στο κοινωνικό κατεστημένο, αλλά στην καλύτερη μπορεί να γελάσει αδιάφορα. Και μετά μπορεί να αναρωτηθεί “Με τι ασχολούμαστε;!”.

Και μια ερώτηση όχι και τόσο ρητορική… Γιατί να βομβαρδιζόμαστε μέρα παρά μέρα από μια ακόμα πάσης φύσεως βλακεία;