Πολλά λάθη μαζί… | Editorial | Τεύχος #90

Κοιτώντας την επικαιρότητα, αλλά και την καθημερινή ζωή, μία ζαλάδα σε πιάνει.

Φωνές, κατηγορίες, κρίσεις και αναθεματισμοί. Και βέβαια αυτός ο ζουρλομανδύας κατακλύζει τις διαπροσωπικές σχέσεις, τους χώρους εργασίας, τις οικογένειες, αλλά και το διαδίκτυο, την τηλεόραση, τις ζωντανές εκπομπές στο ραδιόφωνο. Θυμίζει ταινία που όλοι πλακώνονται με όλους, είτε μέσα σε ένα σαλούν, είτε με τουρτοπόλεμο. Σκηνές που στο πανί χαρίζουν γέλιο.

Εδώ όμως αποσυγκροτούν την όποια συγκρότηση και ψυχραιμία έχει απομείνει· λαμπαδιάζουν ανθρώπους και μυαλά· σπρώχνουν όλους μας σε επιθετική, τοξική και αχαλίνωτη συμπεριφορά

Αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί σαν δικαστής, ακριβοδίκαιος και νηφάλιος, θα πρέπει να αφιερώσει χρόνο πολύ και ενέργεια για να επιχειρήσει να λύσει έστω και μόνο ένα ζήτημα. Η πικρή αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται να τα καταφέρει. Θα χαωθεί σε μικρές λεπτομέρειες, σε σκοτεινά σημεία, σε παραπληροφόρηση. Είτε πρόκειται για το σκάνδαλο της Νοβάρτις, για μία ασυνεννοησία ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, για ένα λάθος που έγινε σε μία δουλειά.

Το εκπληκτικό είναι πως σπάνια υπάρχει ένα λάθος. Συνήθως υπάρχει σωρεία λαθών που προέρχονται από όσες περισσότερες πλευρές γίνεται, μόνο και μόνο για να γίνει ακόμα πιο επώδυνο το κομφούζιο. Το επίσης εκπληκτικό είναι πως όλοι αλληλοεξουδετερώνονται, μια και, συνήθως, έχουμε μία καταπληκτική ικανότητα να δείχνουμε τα λάθη των άλλων και να έχουμε δίκιο. Ενώ για τα δικά μας, δεν λέμε κουβέντα, αυτά τα καταδεικνύουν οι… αντίπαλοι.

Με μία έννοια, μία μεγάλη κούραση πλανάται από πάνω μας. Δεν θέλω να σας ανησυχήσω, αλλά ήδη φαίνονται σημάδια παραίτησης, αναχωρητισμού, αλλά και βίας, λεκτικής και μη. Υπάρχουν αντισώματα στην κοινωνία; Υπάρχει πιθανότητα αυτοΐασης των ανθρώπων, των ομάδων, των σιναφιών και των κοινοτήτων; Υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις που νιώθουν την ανάγκη σύνθεσης και όχι αλληλοεξόντωσης;

Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί και ίσως είναι καλύτερα έτσι. Γιατί αν δοθεί, υπό την πίεση της επικαιρότητας, θα είναι αρνητική και απαισιόδοξη. Οπότε, ας αναστοχαστεί όποιος μπορεί και η άνοιξη – κουρασμένη, κουτσουρεμένη, μειοψηφική- θα έρθει.

Ε, μετά θα δούμε…

Υ.Γ.: Κάτι πήγε λάθος λοιπόν, όπως λέει και το εξώφυλλο… Το «εργαζόμαστε πάνω σε αυτό» είναι το ΛΑΘΟΣ ή, μάλλον, το ΨΕΜΑ.

Χρύσανθος Ξάνθης

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ, ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΑΚΗΣ ΑΛΛΗΛΟΚΡΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΕΝΑΣ 19ΧΡΟΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΟΜΑΔΑ, ΕΝΩ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΚ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΦΑΛΑΙΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΛΥΚΟΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ. ΟΜΩΣ ΤΗ ΦΑΛΑΙΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΤΟΝ ΛΥΚΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ. ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΚΟ ΜΟΤΙΒΟ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΦΥΣΗ ΧΑΛΑΣΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΓΡΑΜΜΑΤΑ «ERROR»;

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΟΥ ΦΩΝΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ. ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ. ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ;