Αλήθεια, τι κάνει ο περίγυρος;

Δεν έχουμε γράψει τίποτα για τον χαμό των τριών παιδιών στην Πάτρα. Είναι σαφές από την αρχή πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Αφήνουμε τις γραφικότητες του κόκκινου ταγιέρ της κυρίας Νικολούλη, την παρέλαση των ιατροδικαστών και τους αβανταδόρικους τίτλους των sites που κλείνουν το μάτι στο πεινασμένο κοινό. Τέλος, αφήνουμε ασχολίαστα τα χιλιάδες μηνύματα σε σελίδες και sites, όπου ο καθένας και καθεμία βγάζει την κακία του, την «ξερολίαση» και την καταπιεσμένη του επιθετικότητα.

Μέσα στις επόμενες ημέρες, μάλλον, θα απαγγελθούν κατηγορίες. Και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος από όλα τα παραπάνω. Πιο βίαιος, φωνακλάδικος και με περισσότερες λεπτομέρειες που θα απογειώνουν το ενδιαφέρον των χρηστών και των αναγνωστών.

Γράφουμε τώρα λοιπόν, που δεν ξέρουμε τον κακό της ιστορίας.

Αυτό που δεν χωνεύεται είναι το εξής: Είναι δυνατόν ένας περίγυρος να μην ήξερε; Να μην είχε υποπτευθεί; Να μην είχε προβληματιστεί; Να μην είχε έστω κάποια μικρή υπόνοια για το ότι κάτι δεν πήγαινε καλά; Και βέβαια δεν μιλάμε μόνο για την Πάτρα. Είναι δυνατόν ένας «περίγυρος» να πέφτει πάντα από τα σύννεφα όταν κάτι αποκαλύπτεται; Ένας βιασμός, μία κακοποιητική συμπεριφορά κατ’ εξακολούθηση, ένας ξυλοδαρμός εντός σχέσης;
Για τον Λιγνάδη π.χ. κανείς δεν ήξερε τίποτα;
Για τον αεροπόρο Μπάμπη;
Για, για, για…

Εδώ δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν – εξίσου λυπηρά.
Ή όντως ο περίγυρος δεν γνωρίζει, άρα διανύουμε την πιο ατομικιστική περίοδό μας, που δεν κοιτάμε τίποτα γύρω μας, ούτε καν στο ίδιο μας το σπίτι. Από κοινωνικά όντα γινόμαστε ατομικά ζώα.
Ή συμβαίνει κάτι άλλο που μου φαίνεται πιο πιθανόν. Ο περίγυρος τις πιο πολλές φορές γνωρίζει. Αλλά δεν ανακατεύεται, γιατί κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε αναστατώσεις. Και έτσι, κλείνουμε μάτια και αυτιά, εννοείται και στόματα. Κατόπιν, με έντονο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, «πέφτουμε από τα σύννεφα». Με χάρη, μην χτυπήσουμε κιόλας…

Για να μην παρεξηγηθώ. Είμαι κάθετα ενάντιος στο να βγαίνει ο καθένας και καθεμία στα social και στα sites και να κάνει καταγγελίες. Υπάρχουν όργανα, θεσμοί, υπηρεσίες. Εκεί που χρειάζεται να απευθυνόμαστε όταν δούμε ότι κάτι δεν πάει καλά…

Ετοιμαζόμαστε λοιπόν να πέσουμε από τα σύννεφα και να κλάψουμε για τα τρία παιδιά που χάθηκαν.

Κρίμα…