Χαμένες πλατείες | Τα αστικά ξέφωτα
Η πλατεία ως πυρήνας της πόλης, ως ο μαγνήτης που έλκει ετερόκλητους ανθρώπους, αλλά και ως το νοητό εκείνο σύμπαν όπου όλοι απεκδυόμαστε τις επιμέρους μας ιδιότητες και γινόμαστε αυτό που είμαστε στον πυρήνα μας: περιπλανώμενοι της ζωής και διεκδικητές της αγάπης.
Στα τετραγωνικά της συγκεντρώνονται άνθρωποι, ο καθένας εκ των οποίων κουβαλάει μια ιστορία, ένα παρελθόν, ένα παρόν και ένα μέλλον εν τη γενέσει.
Την πλατεία άλλοτε την διασχίζουμε αδιάφορα, άλλοτε την αξιοποιούμε για κοινωνικοποίηση ή και για ακριβώς το αντίθετό της, για απομόνωση. Είναι ένας χώρος, εξάλλου, που επιτρέπει εξίσου και τα δύο. Από τους ελάχιστους αστικούς χώρους όπου μπορεί κανείς να σταθεί μόνος, χωρίς αυτό να θεωρείται παραφωνία.
Παρατηρώντας κανείς την κίνηση στις πλατείες –και δη τις αστικές– βλέπει κάτι περισσότερο από τους ανθρώπους τους. Βλέπει ζωές να περνούν, να κοντοστέκονται, να συνομιλούν, να συνεχίζουν τον δρόμο τους.
Τα διηγήματά μου πατούν το pause σε αυτή την πορεία και εστιάζουν στις λεπτομέρειες των ιστοριών. Μια γυναίκα που αναζητά το παρελθόν και την ταυτότητά της, αγνοώντας πού αυτή η αναζήτηση θα την οδηγήσει. Δυο φαινομενικά διαφορετικοί άνθρωποι, που όμως μοιράζονται το ίδιο όραμα για «αποκατάσταση» της Ιστορίας. Ένας ομοφυλόφιλος που ανοίγεται στον κόσμο, ένας αλκοολικός που κρύβεται από αυτόν, ένας ανάπηρος που το παλεύει και ένας ακόμη που έχει παραιτηθεί, μια φωτογράφος που εγκαταλείπει το όνειρο της καριέρας και παρατηρεί το ναυάγιο των επιλογών της, οριακά ελπίζοντας, μια αναπηρία σωματική που αποκαθίσταται, μια άλλη, ψυχική αυτή τη φορά, που καταλήγει αθεράπευτη.
Και μέσα σε όλα αυτά, ένας σκύλος. Εκείνος που αλλάζει γειτονιές και που πάντα καταλήγει στις πλατείες τους ως αιώνιος διαβάτης. Ο θαμώνας της πλατείας, που μέσα από τα μάτια του κοιτάμε από τις γρίλιες τη ζωή ανδρών και γυναικών που συναντώνται, χάνονται, ίσως ξαναβρεθούν λίγο μετά.
Γράφοντας τις Χαμένες Πλατείες, σκεφτόμουν εκείνη στο Μοναστηράκι, τον κατεξοχήν πυρήνα ετερόκλητων ανθρώπων. Επίσης, σκεφτόμουν την πλατεία του χωριού, εκεί που μεγάλωσα τα καλοκαίρια, εκεί που οι παππούδες έστριβαν τσιγάρα σε χρωματιστά χαρτάκια, πότε πότε τους έπαιρνε ο ύπνος, κάποιο πιτσιρίκι από την παρακείμενη αγέλη των ανηλίκων έριχνε μια μπάλα και τάραζε τη μακαριότητά τους, μπορεί να έβριζαν μέσα από δόντια, μπορεί να χαμογελούσαν επιδεικνύοντας γυαλιστερές μασέλες από την πρωτεύουσα, μετά έγερναν πάλι και βυθίζονταν ποιος ξέρει σε πόσες αναπολήσεις μιας κάποιας νεότητας.
Οι πλατείες που στις γιορτές, στα πανηγύρια, στις επιτάξεις, στις επετείους και με κάθε αφορμή συγκέντρωναν και συγκεντρώνουν τον κόσμο σαν μαγνήτης, φέρουν μια ενέργεια, συσσωρευμένη με τον χρόνο, που αν αφεθεί κανείς, διαπιστώνει πως με έναν μαγικό τρόπο του μεταγγίζει υποδόρια μια γνώση και μια εμπειρία που σε κανένα άλλο σημείο δεν υπάρχει σε τέτοια συμπύκνωση.
Οι Χαμένες Πλατείες είναι μια συλλογή διηγημάτων που εστιάζουν δειγματοληπτικά σε ανθρώπους της πόλης. Πρόκειται για μυθοπλασία με γεγονότα που όμως θα μπορούσαν και είναι αληθινά. Αφορμή για τη δημιουργία τους ήταν η αστική πλατεία, ως έννοια και ως τόπος.
43 Σαραντατρίο
Αμβροσίου Φραντζή 43, Νέος Κόσμος
Τ.: 213 02 63 347 // Fb: 43 σαραντατρίο
Ig: @sarantatrio // www.43sarantatrio.gr
Τον ξακουστό –πια– «πολυχώρο κατανάλωσης εδώδιμων εδεσμάτων και ποτών» θα τον βρείτε –πού αλλού;– στον αριθμό 43 της Φραντζή στον Νέο Κόσμο. Θυμίζει παλιά Αθήνα και οι γεύσεις του ξεχωρίζουν.
Κάτι από παλιά Αθήνα, ευχάριστη έκπληξη. στο βάθος κήπος, ψιλό χαλικάκι ασβεστωμένοι τοίχοι, μια δόση από γεύσεις οικογενειακές, είναι τα μυστικά που μας έχουν κάνει να το αγαπήσουμε. Χώρος ζεστός και φιλικός, που περιμένει να σε υποδεχθεί για τις πιο γευστικές και κεφάτες βραδιές της πόλης. Η κουζίνα του συνδυάζει αγαπημένες ελληνικές γεύσεις με φαντασία και μεράκι, πιάτα φτιαγμένα με υλικά επιλεγμένα από μικρούς παραγωγούς και ό, τι καλό έχει η κάθε εποχή. Απολαύστε εμφιαλωμένο κρασί του ελληνικού αμπελώνα από προσεκτικά επιλεγμένες ετικέτες, ενώ και τα διάφορα αποστάγματα από εξαιρετικές ποικιλίες σταφυλιών έχουν την τιμητική τους. Λέμε ναι στις μικρές ζυθοποιίες. Ποιότητα, καλές τιμές, ανεβασμένη διάθεση και νοσταλγική διακόσμηση είναι ό,τι χρειάζεται και σίγουρα, αν το ανακαλύψεις, το «Σαραντατρίο» θα γίνει το στέκι σου.
Οι νοστιμιές της Μαίρης
Ύδρας 2-4, Kυψέλη // Τ.: 210 82 29 239
/ 210 82 13 136 // ig: oi_nostimies_tis_mairis // fb: Οι νοστιμιές της Μαίρης
Αν, λοιπόν, πεθύμησες καλό μαγειρευτό σπιτικό φαγητό, με αγάπη και φροντίδα φτιαγμένο και
το αεράκι μιας πλατείας να σε χτυπάει γλυκά, «Οι Νοστιμιές της Μαίρης» σε περιμένουν να τις γευτείς.
Αν μιλούσαν οι καρέκλες και τα τραπέζια της Μαίρης, θα λέγανε τις πιο όμορφες ιστορίες γεύσεων, αφού χρόνια τώρα είναι στέκι καλοφαγάδων, διασήμων και ανθρώπων που έρχονται από κάθε γωνιά της Αθήνας για να απολαύσουν τις νοστιμιές της και τα τραπεζάκια πάνω στην πλατεία. Σε μία από τις ομορφότερες πλατείες της Αθήνας, λοιπόν, την πλατεία Αγ. Γεωργίου, «Οι Νοστιμιές της Μαίρης» αποζημιώνουν τις πιο απαιτητικές ορέξεις σου.
Ό,τι τραβάει η όρεξη σου θα το βρεις εκεί· από μαγειρευτά και ψητά μέχρι τηγανητά, από πίτες μέχρι σούπες και σαλάτες. Όπως κάθε μαγειρείο που σέβεται τον εαυτό του, θα βρεις τα πιάτα που έχουν φρεσκομαγειρευτεί μέσα στο μπεν μαρί, για να διαλέξεις τα καλύτερα.