Urban Summer: Μπαλκόνι

Στην Αθήνα το καλοκαίρι από παντού αντηχεί: Στο δικό μου ή στο δικό σου;

Καλοκαιρινή μπαλκονάδα

Είναι η στιγμή που ο ήλιος έχει πέσει, πατάς στο τηλεχειριστήριο του air-condition το off και ανοίγεις μπαλκονόπορτα. Ξαφνικά, σαν να αναπνέεις καλύτερα — παρότι έξω έχει ακόμα 30 και βαθμούς. Αλλά το μπαλκόνι τα καλοκαίρια είναι μπαλκόνι, όπως και να το κάνουμε. Και οι μπαλκονάτες φάσεις δεν είναι για να χάνονται. Τα μπαλκόνια, για τους ανθρώπους της πόλης, είναι κάτι σαν τις πλατείες στα χωριά: μιλάς με τον γείτονα, χαζεύεις τους περαστικούς και τον/την απέναντι, μαζεύεσαι με την οικογένεια, τους φίλους, ακόμα και με τον εαυτό σου μόνο, διαβάζοντας ένα βιβλίο και πίνοντας τον απογευματινό καφέ ή το homemade μοχίτο σου. Τα καλοκαιρινά μπαλκόνια μαθαίνουν όλα τα μυστικά της πόλης και τα κρατάνε ασφαλή μέχρι να κλείσουν ξανά κατά τον Νοέμβρη. Το μπαλκόνι το καλοκαίρι δεν σε προδίδει ποτέ. Είναι εκεί για να σε συντρέξει, άνθρωπε της Αθήνας, στις πιο δύσκολες στιγμές. Στις στιγμές της αφραγκίας, της βαρεμάρας, του μπουχτίσματος.

καρπουζοπέπονο πάνω στο τραπέζι («φιδάκι» από κάτω) και διαγωνισμό ποιανού το κουκούτσι θα περάσει το κάγκελο

Τα πιο διάσημα μπαλκόνια:
της Ιουλιέτας
της Σοφία Λόρεν
του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία

ΩΧ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!

Το οικογενειακό: ο πατέρας έχει έτοιμη την παντόφλα για κατσαρίδα, η μητέρα αγρόν ηγόραζε, η αδελφή ξεψείριζε το καρπούζι.
Το ζευγαρίσιο: το αγόρι επιχειρεί μπαλ***το. Όσο εσύ μετράς τα άστρα… ο Δάκης θέλει τσάι με λεμόνι! Κι αν μπακούρι είσαι, το τηλεμπάνιστρο μην το αρνείσαι!