Μέγιστη επικοινωνία, ελάχιστη συνεννόηση | Editorial | Τεύχος #97

Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσες δυνατότητες επικοινωνίας. Πλατφόρμες, τηλέφωνα, βιντεοκλήσεις, σκουντήγματα, φατσούλες, μηνύματα, τσατ και άλλα τόσα. Από το ταχυδρομείο και το τηλέφωνο επιπέδου «πάρε το μηδέν», στο Τικ Τοκ και στους δορυφόρους.

Ποτέ άλλοτε, όμως, δεν είχαμε τόσο μεγάλη δυσκολία συνεννόησης. Αρκεί κανείς να παρακολουθήσει μία ομαδική συζήτηση που σαν στόχο έχει, απλά, να καταλήξει η ομάδα-παρέα σε ποιο μαγαζί θα βρεθεί το βράδυ.
Γράφει ο ένας πάνω στον άλλον, κάποιος τρολάρει, κάποιος λέει κάτι άσχετο. Σε ένα μη- διαδικτυακό περιβάλλον μάλλον δε θα ήταν τόσο δύσκολο.

Εξαιρετικά οδυνηρό είναι πως πολλοί αρέσκονται στην εναλλαγή των μέσων επικοινωνίας, ενώ μιλάνε για το ίδιο θέμα. Θα ξεκινήσουν με ένα απλό μήνυμα, θα περάσουν στο τσατ του φουμπού και ίσως καταλήξουν στο βάιμπερ. Κι όμως, έχει έναν ειρμό η σκέψη τους, άλλο που εσύ πρέπει να είσαι με ανοιχτές δώδεκα εφαρμογές για να μπορέσεις να τον ακολουθήσεις.

Την ίδια στιγμή όμως, μέσω του διαδικτύου μπορούν να συνεννοηθούν εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες για μία συγκέντρωση σε ένα συγκεκριμένο σημείο, μέρα και ώρα, γύρω από ένα αίτημα ή μία κατάσταση.

Υπάρχει πρόβλημα με την πληθώρα των μέσων επικοινωνίας. Κάτι που προσφέρεται τόσο μαζικά, χάνει την αξία του και ευτελίζεται. Αλλά αυτή είναι η μία πλευρά.

Η άλλη, και μάλλον πιο βαθιά και σοβαρή, είναι η σταδιακή μετάλλαξη του σύγχρονου Δυτικού ανθρώπου σε μία πολυδιασπασμένη προσωπικότητα, αντιφατική, εγωκεντρική, κουρασμένη και αποπροσανατολισμένη.
Που δυσκολεύεται να συνεννοηθεί – ίσως και να μη θέλει.
Που βιάζεται από το πρωί ως το βράδυ
Που ποδηγετείται ψυχή και σώμα από την Εξουσία και το Σύστημα

Η ελπίδα βρίσκεται στις νέες γενιές, στο βαθμό που θα ξεκινήσουν να αμφισβητούν την εικονική πραγματικότητα και να αναζητούν την πραγματική ζωή, με μόχθο, φαντασία και αρνήσεις.

Όσο λιγοστό και αν φαίνεται είναι μια κάποια αρχή.
ΥΓ. Να σχεδιαστεί και μία φατσούλα που να υποδηλώνει «Χάσαμε την μπάλα».

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ

• Όλα τα επαγγέλματα κρύβουν ασθένειες γι’ αυτούς που τα ασκούν. Ο αστυνομικός θα σε παρακολουθεί και θα κλικάρει τα πάντα πάνω σου ακόμα κι αν είναι εκτός υπηρεσίας. Ο ψυχαναλυτής θα σε κάνει φύλλο φτερό για το πώς κάθεσαι, πώς κοιτάς και πώς φτερνίζεσαι. Ο ηθοποιός θα προσποιηθεί τον ξαφνιασμένο, τον στεναχωρημένο, τον βασανισμένο. Μην τα πολυλογούμε, η δουλειά αφήνει κουσούρια.
• Οι αγαπημένες δημόσιες σχέσεις (δ.σ.), το επάγγελμα του μέλλοντος, του πολιτισμού και της επικοινωνίας είναι από τα πιο δύσκολα. Δεν έχει ωράριο και ενίοτε ούτε καν εργοδότες και εργαζόμενους, μα συνεργάτες. Ο συνεργάτης που προσφέρει επικοινωνία και ο συνεργάτης που προσφέρει αμοιβή, για να συνεννοούμαστε.
• Το κουσούρι των δ.σ. έχει να κάνει με την αποστολή μέηλ· δεκάδες έως και εκατοντάδες μέηλ την ημέρα. Ρωτάς κάποιον από τους άτυχους αυτούς συνεργάτες «Θα πάμε βόλτα;» και σου απαντάει «Προώθησέ μου το δελτίο τύπου και θα σου απαντήσω». «Μα είσαι καλά αγόρι μου»; του λες τσαντισμένη. Εκείνος συνεχίζει «Επισύναψε και τις φωτογραφίες».
• Και ας πούμε τώρα τη μαύρη αλήθεια. Μία τεράστια βιομηχανία αποστολής μέηλ μας βομβαρδίζει καθημερινά. Δεν είναι δημόσιες σχέσεις αυτό, φίλοι και φίλες. Όταν μάλιστα δεν έχεις επικοινωνήσει ούτε μια φορά με τον άλλον, έστω και τηλεφωνικά…