10 χρόνια ΗΠΖ | Πώς ένα ταξίδι μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα άλλο ταξίδι
Καλοκαίρι στα Εξάρχεια. Παρέα με μία φίλη σε γωνιακό καφέ, στη μέση του κάπου, παίρνω στα χέρια μου την εφημερίδα «Η Πόλη Ζει».
Τίποτα τυποποιημένο, τίποτα δήθεν, ένα αμάλγαμα προσωπικοτήτων, γραφιάδων και κειμένων. Πολύ μου αρέσει! Η παρακίνηση: Στείλε! Η ανασφάλεια: Όχι! Διακοπές σε ξερονήσι. Το laptop ανά χείρας, γράφω σβήνω, σκέψεις, λέξεις, ιδέες. Απεχθάνομαι τα βιογραφικά. Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι να συστήνω τον εαυτό μου. Να νιώθω σπουδαία και να το εκπέμπω, να πείσω ότι είμαι η κατάλληλη και το αξίζω. Παταγώδης αποτυχία. Παραιτούμαι πριν καν αρχίσω. Ωραία, ας το πάρω πιο χαλαρά. Αφού κανείς δε θα ανταποκριθεί (αυτό θα το συζητήσουμε άλλη φορά), ας στείλω ένα φυσικό και απλό μήνυμα, το πολύ πολύ να τους κάνεις να χαμογελάσουν. Αυτό έκανα. Έστειλα ένα απλό email στο οποίο λίγο πολύ εξέφρασα ατόφια τα συναισθήματα που ένιωσα όταν διάβασα το έντυπο, ολοκληρώνοντας τη φράση μου με την ατάκα: «Πολύ θα ήθελα να ήμουν μέρος της ομάδας σας!» Ίσως και την ίδια μέρα να έλαβα κλήση ή μάλλον μεσολάβησε Σ/Κ. Ήθελα να φύγω από το νησί άρον άρον να συναντηθώ με τον επικεφαλής! Έναν από τους πιο ευαίσθητους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, που δυστυχώς, δεν ξέρει να αναγνωρίζει χειριστικές συμπεριφορές και πολλά άλλα τερτίπια, κοιτώντας τα όλα από το προσωπικό του καλειδοσκόπιο – το καλοσυνάτο. Καλά δε θα μιλήσω άλλο για τον εκδότη. Συνεχίζω. Ήμουν τόσο χαρούμενη! Η συνεργασία μας ξεκίνησε άμεσα και δεν έχει λήξει ουσιαστικά ποτέ! Το έντυπο αυτό μου έδωσε πολλά, όπως κάθε εμπειρία μας προσφέρει κάτι, σε επίπεδο εμπειριών. Σε ανθρώπινο επίπεδο το κατάλαβα ακόμα περισσότερο αργότερα! Η πόλη ζει μέσα από εμάς και εμείς μέσα από αυτήν. Εμείς την κάνουμε όμορφη κι εμείς αναδεικνύουμε τις ασχήμιες της. Σε αυτό το έντυπο δεν γράφει μια συγκεκριμένη ομάδα κουλτουριάρηδων γραφιάδων ή δημοσιογράφων ακτιβιστών ή φιλόσοφοι, ή μάλλον δεν γράφουν μόνο αυτοί. Το έντυπο αυτό αντικατοπτρίζει απόλυτα το μωσαϊκό της κοινωνίας και δεν καθιστά τον αναγνώστη σε μικρό αδαές κοινό που του κουνάει επιδεικτικά το δείκτη όσα δεν ξέρει και όσα μαθαίνει από αυτό.