Αποχαιρετώντας τον Σεπτέμβρη

Άλλη μια βδομάδα έκανε τον κύκλο της -το ίδιο και ο μήνας- κι εγώ πάλι βάλθηκα να πηγαίνω πέρα δώθε γιατί ο στροβιλισμός αυτής της πόλης είναι ασταμάτητος.

Μερικές φορές βέβαια εκτός από στροβιλισμό θέλεις και λίγη νηνεμία, αλλά οι εποχές δεν το επιτρέπουν, ούτε και η ίδια η Αθήνα. Ξανάρχισε κι αυτό το ανελέητο μποτιλιάρισμα που για να περάσει η ώρα, περνάει και όλη η ζωή μπροστά από τα μάτια σου. Φιλοσοφείς, αποφασίζεις, το ξανασκέφτεσαι κλπ κλπ σε ένα αέναο παιχνίδι «πρώτη-νεκρά». Όμως, έχω αποφασίσει ότι στο δεύτερο μισό της σεζόν θα κόψω τις γκρίνιες – ακόμη και για το μποτιλιάρισμα θα δανειστώ τη φαντασία ενός φίλου που έλεγε ότι για να αντέξει την κίνηση στο ποτάμι, οραματιζόταν ροζ ελέφαντες να πετάνε ως άλλα ζέπελιν στον ουρανό.

Ερωτευμένα Άλογα

Την Τετάρτη βρέθηκα στα 8α θεατρικά βραβεία κοινού του all4fun που πολύ μας έλειψαν με δυο χρόνια κορωνοϊό. Νικητές λίγο πολύ οι αναμενόμενοι που τάραξαν τις αθηναϊκές θεατρικές νύχτες, αλλά ήθελα να σταθώ στο τέλος της βραδιάς που βραβεύτηκε ως η παράσταση της χρονιάς τα «Ερωτευμένα Άλογα» σε σκην. Ελένης Ευθυμίου που παρουσιάστηκε τον περασμένο Ιούνιο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από την ομάδα Εν Δυνάμει, μια ομάδα καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία. Και όλη η ομάδα -με ή χωρίς αναπηρία- πήρε ισάξια θέση στη σκηνή του Ακροπόλ, όπως και στη σκηνή του Δ.Θ. Πειραιά. Χειροκροτούσαμε για πολλή ώρα, ατέλειωτη και ήταν απο αυτές τις στιγμές που αξίζει να τις μνημονεύεις, ακόμη κι αν δε βρίσκεις λόγια να τις περιγράψεις.

Πέμπτη, μια μέρα χωρίς πρόβες και άλλες υποχρεώσεις, βρέθηκα για μεζέ και μπύρα στο Κυψελάκι με τις καλές τιμές και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα που συνδυάζει κάτι της γειτονιάς και κάτι το καθαρά αθηναϊκό. Σαφώς έκανα και μια βόλτα στο Κουκάκι και ήπια (πάλι) μπύρα στο Strange Brew με αφορμή τα έντυπα αφιερώματά μας. Χαλαρή και σίγουρη επιλογή με γευστικές αφρισμένες εκπλήξεις.

Strange Brew

Την επόμενη εβδομάδα με περιμένει πάλι στροβιλισμός. Κυριακή 2 Οκτωβρίου η Μάνια Παπαδημητρίου παίζει για μία παράσταση στο θέατρο Αλεξάνδρεια τη μουσικοθεατρική «Σμύρνη Μανίτσα μου!» ενώ Παρασκευή θα επισκεφθώ το Vault Theatre Plus και την παράσταση «Η Μάνα… αυτουνού Έλλη Ζάχου Ταχτσή» με τη Ράνια Σχίζα στον πρωταγωνιστικό και τον Βαγγέλη Λάσκαρη στη σκηνοθεσία.

Για φαγητό θα πάω Για Δες στη Χαλεπά στα Πατήσια, που πάρα πολύ μου έλειψε, ειδικά τα χειροποίητα ζυμαρικά και το φιλέτο κοτόπουλο με τις ιδιαίτερες πινελιές του Γιάννη. Για γλυκό, θα περάσω από την Κουκουβάγια να δοκιμάσω κι άλλα γλυκά εκτός από το φημισμένο zoumero που στάζει σοκολάτα!

Όσο για ταινίες, δεν θα χάσω ούτε το Broadway που θα ξαναδούμε τον Χρήστο Πολίτη στη μεγάλη οθόνη (Γιάγκος Δράκος for ever), αλλά και το Χαμογέλα, που αν και τρέμω τα θρίλερ, σας βάζω το τρέιλερ για να καταλάβετε γιατί με έψησε τόσο.

Αν επιβιώσω και δεν πάω από έμφραγμα, θα επανέλθω βολτάροντας την επόμενη εβδόμαδα!

Προτεινόμενη ποδαράτη βόλτα αποχαιρετώντας τον Σεπτέμβρη: Ξεκινάς από Πεδίο του Άρεως, κάνεις τη βόλτα σου στη φύση και βγαίνεις από την Αλεξάνδρας που σε πάει ο δρόμος καρφί στην πλατεία Εξαρχείων. Ποια πλατεία θα μου πεις με τα έργα; Έστω. Προσπερνάς την πλατεία ελαφρώς βουρκωμένος, ανεβαίνεις Ανδρέα Μεταξά και συνεχίζει προς Κολωνάκι στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Αν αντέχεις, ανεβαίνεις το λόφο. Αν όχι, κάτσε κάπου ν’αράξεις. Στ’ακουστικά θα έχεις υποχρεωτικό Φοίβο. Δεληβοριά. Αυτό το κάτι που θέλεις.