Η δύση της Αυγής

Το να δηλώσει κάποιος συμπαράσταση σε εργαζομένους μιας επιχείρησης που λειτουργούσε στον ιδιωτικό τομέα και κλείνει, είναι κάτι αυτονόητο. Το να βγαίνουν στην ανεργία εργαζόμενοι, ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι ευχάριστο.

Αν αυτή η επιχείρηση είναι εφημερίδα, βιομηχανία, καφετέρια ή κάτι άλλο, προσωπικά μου είναι αδιάφορο. Δεν έχω μεγαλύτερη ευαισθησία στον τύπο, στα κανάλια και στους ιστότοπους λοιπόν.

Διαβάζω την δήλωση των εργαζομένων στην Αυγή και με πληγώνει. Οι μεγάλοι μισθοί στα στελέχη, η αδιαφορία της διοίκησης, ο κυνισμός, είναι, στον βαθμό που ισχύουν, δυσκολοχώνευτα όταν αφορούν μία αριστερή εφημερίδα. Ή μήπως όχι; Ο νόμος της αξίας τελικά υπερίσχυσε μιας και ξεπέρασε στεγανά ιδεολογικά και κλειστά ασπρόμαυρα σχήματα.

Το αν πάρει θέση ο Αλέξης είναι ένα θέμα.
Ο Ηγέτης που έχει ευαισθησίες;
Ο δικός μας άνθρωπος που μας νιώθει και μας σώζει την τελευταία στιγμή;
Είναι σχετικά αδιάφορο το τι θα γίνει, όχι βέβαια για τους ανθρώπους που θα χάσουν την δουλειά τους. Αλλά για το μεγάλο κάδρο είναι αδιάφορο.

«Η δύση της Αυγής», μιας ιστορικής εφημερίδας, με αγώνες, τομές, εργαστήρι γνώμης και γραμμής από όπου πέρασαν αρκετές δεκάδες αρθρογράφων που ήξεραν να γράφουν, να κάνουν ρεπορτάζ, να διαφωνούν και να συνθέτουν. Και βέβαια να κάνουν λάθη.

Εδώ και πολύ καιρό η εφημερίδα έχασε την φρεσκάδα της, το ειδικό της βάρος, την φερεγγυότητά της. Ενίοτε και την σοβαρότητά της. Αυτό δεν είναι πρόβλημα της εφημερίδας αλλά της Αριστεράς γενικότερα. Η πρόσδεση στην εξουσία, μικροεξουσία, παραεξουσία κλπ ποτέ δεν έκανε καλό στις ιδέες παρά μονάχα σε ελάχιστους ανθρώπους.

Οι εξελίξεις στην εφημερίδα δεν προέρχονται από αυτήν την ίδια και τους ανθρώπους της. Είναι φαινόμενο που καθορίζεται από την πορεία του γενικότερου (όλο και λιγότερο) πολιτικού- (όλο και περισσότερο) κομματικού περιβάλλοντος.
Την συμπάθειά μας στους εργαζόμενους που χάνουν την δουλειά τους.

Η αυγή με την κυριολεκτική της έννοια, αργά ή γρήγορα θα χαράξει στους σκοτεινούς δρόμους που σήμερα διαβαίνουμε.

Υ.Γ.: Οι τελευταίες εξελίξεις δεν αναιρούν τις παραπάνω σκέψεις. Παρ’ όλα αυτά ευχόμαστε καλή τύχη στην …«εξυγίανση».