Κουκάκι Hood | Η γειτονιά της καρδιάς μου
Το Κουκάκι είναι για μένα η γειτονιά της ενηλικίωσής μου, η γειτονιά της καρδιάς μου.
Το Κουκάκι δεν είναι τα trendy bar, τα καφέ και τα μοδάτα εστιατόρια που έχουν ξεπεταχτεί τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τα aiorbnb και οι τουρίστες που κατακλύζουν τους δρόμους προς την Ακρόπολη.
Το Κουκάκι είναι οι άνθρωποί του, είναι οι πολυκατοικίες στους ανηφορικούς και πυκνοκατοικημένους δρόμους, είναι οι ιστορίες που εκτυλίσσονται σε μικρά φοιτητικά διαμερίσματα που βλέπουν στον ακάλυπτο.
Για μένα το Κουκάκι θα είναι πάντα η Σοφία και ο Λουκάς που με βοηθήσανε όταν μετακόμιζα, φοιτήτρια ακόμα, και ήταν οι ίδιοι που με βοήθησαν και όταν έβαφα το σπίτι, αλλά και στη μετακόμιση όταν έφυγα. Είναι οι γείτονες, που όταν άρπαξε φωτιά η κουζίνα και ο αδερφός μου κάηκε στα χέρια, μας πήγαν στο νοσοκομείο και όταν γυρίσαμε όλη οι ένοικοι της πολυκατοικίας, στην αρχή της Σικελίας, ήταν στην είσοδο και μας περίμεναν για να βεβαιωθούν ότι «το παιδί ήταν καλά», να μας ρωτήσουν αν χρειαζόμαστε κάτι.
Στη μνήμη μου έχει χαραχτεί εκείνο το «ηλικιωμένο» ζευγάρι: Αυτός έπινε πάντα ένα ούζο με μεζέ κι εκείνη πορτοκαλάδα. Τους βλέπαμε κάθε βράδυ κατά τις 8. Καθόμασταν στο διπλανό τραπεζάκι και προσπαθούσαμε να μαντέψουμε την ηλικία τους – τότε μας φαινόταν απροσδιόριστη και μακρινή αυτή η ηλικία, τους βλέπαμε πολύ μεγάλους, τώρα που το σκέφτομαι θα ήταν μόλις 60 χρονών, απλά εμείς ήμασταν πολλοί νέοι.
Το Κουκάκι θα μυρίζει πάντα τη γαλατόπιτα της Γιάννας –το πρώτο γλυκό που είχε μάθει να φτιάχνει– και βενζίνη από το βενζινάδικο δίπλα στο μεζεδοπωλείο που μας είχε ζαλίσει πριν την εξεταστική. Ατέλειωτες τις αφήσαμε εκείνες τις συζητήσεις στο πρώτο και στο δεύτερο πεζόδρομο, τότε που δεν υπήρχαν καφέ, αλλά μόνο καφενεία και το ουζερί της «Τσαχπίνας» της Ειρήνης, που ήταν όντως τσαχπίνα και μας έλεγε ιστορίες για τις ψυχές που κατοικούσαν εκεί. Πάντα παίρναμε το ίδιο: δύο μπύρες ή μισό κιλό κρασί κι ένα σαγανάκι .
Στους μεταμεσονύχτιους δρόμους θα ηχούν πάντα τα βήματά των είκοσι χρόνων μας. Σε όλες τις χαρές και τις στεναχώριες, όταν είχε φεγγάρι, έπαιρνα τη Γιάννα και ανεβαίναμε μέχρι την Πνύκα και το Φιλοπάππου να δούμε την πόλη από ψηλά.
Για μένα το Κουκάκι θα είναι πάντα η Γιάννα, η Γεωργία, η Αντωνία και η Χρύσα, η Νίκη, η Τόνια ο Τάκης, ο Αντώνης, ο Παναγιώτης, η φοιτητική εστία και τα «Παντειακά Νέα». Ξεχνάω πια τα ονόματα, θυμάμαι πάντα τα μάτια. Οι πρώτοι έρωτες, η εικόνα της παιδικής χαράς όταν έβρεχε, το τρόλεϊ με τον αριθμό 5 και τα κίτρινα φώτα στη Βεΐκου και στη Δημητρακοπούλου. Η Φαλήρου και οι τραβεστί. Γυρνούσαμε λίγο πριν ξημερώσει από τα πάρτι, μας φώναζαν ψόφιες και γελούσαν πειράζοντας τα αγόρια της παρέας, γελούσαμε κι εμείς. Όμως ένα βράδυ μπήκε εκείνη η δίμετρη ξανθιά μπροστά για να μας προστατεύσει από τον ανώμαλο που μας ακολουθούσε.
Βολτάρω στους πεζόδρομους της Δράκου και της Γεωργίου Ολυμπίου. Άλλες, νέες εικόνες. Άλλοι συχνάζουν τώρα στα δικά μας στέκια. Άλλοι μείναμε, άλλοι φύγαμε, άλλοι ήταν πάντα φευγάτοι, κάποιοι ξαναγυρίζουμε πού και πού. Ένα σύνθημα μισοσβησμένο και λίγες θολές φωτογραφίες μαρτυράνε ότι κάποτε ζούσαμε κι εμείς εκεί.
Μία διαφορετική Neratzia στο Κουκάκι
Το Κουκάκι είναι γεμάτο με νεραντζιές – αυτά τα τόσο αθηναϊκά φυτά που μας ακολουθούν σιωπηλά σε κάθε μας βήμα. Δίνουν στους δρόμους τις δικές τους χαρακτηριστικές πορτοκαλί πινελιές και χαρίζουν το όνομά τους σε αυτό το all day cafe bistro. Σε ένα πανέμορφο και νοσταλγικό κτίριο της δεκαετίας του 1930 φύτρωσε λοιπόν το Neratzia το οποίο ήδη έχει καθιερωθεί ως στέκι στους κύκλους των brunch lovers της πόλης. Με το χαρακτηριστικό κροκί χρώμα και τη λευκή πέτρα στους τοίχους, τα σμαραγδί καθίσματα, το αυθεντικό αστεροειδές πλακάκι στο πάτωμα και τη φρεσκάδα των καταπράσινων φυτών, ο χώρος μαγνητίζει και δε σ’ αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Η ξύλινη-μαρμάρινη μπάρα δε, είναι ένα πραγματικό στολίδι και κρύβει από πίσω της δημιουργικά cocktails, σπάνια brands ποτών και ελληνικές ετικέτες κρασιών από επιλεγμένους αμπελώνες. Η κουζίνα βασίζεται σε ελληνικά προϊόντα και όλα τα πιάτα παρασκευάζονται τη στιγμή της παραγγελιάς.
Neratzia
Ζαν Μωρεάς 6, Κουκάκι | τ: 210 92 43 025
fb: Neratzia | ig: @neratzia.gr | www.neratzia.gr
Για τις βραδινές βόλτες στο Κουκάκι πιάσε θέση στο, σαν κάδρο, παράθυρο του πεζοδρομίου, νιώσε τα vibes της γειτονιάς και απόλαυσε το Zen Approach cocktail με Cittadelle Gin, λικέρ μαστίχας, σιρόπι βανίλιας, φρέσκο λάιμ, λικέρ κίτρο και φύλλα βασιλικού σε συνδυασμό με ένα ζουμερό burger.
All day εμπειρία κάτω απ’ την Ακρόπολη
Αν δεν έχεις ανακαλύψει ακόμη το Salute, ήρθε η ώρα να το κάνεις καθώς συνδυάζει δύο πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία για ένα επιτυχημένο μαγαζί: το ανεπιτήδευτο με το προσεγμένο. Ξεχωρίζει για την ποιότητα, αλλά και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα που είναι αδιαμφισβήτητη για όποιον περάσει τις πόρτες του. Το σήμα κατατεθέν του είναι φυσικά το brunch, το οποίο δεν ανταποκρίνεται μόνο στην ευρωπαϊκή συνήθεια, αλλά συνδυάζει ελληνικά προϊόντα και συνταγές που ικανοποιούν ακόμη και τους πιο απαιτητικούς. Συντροφιά με τις λιχουδιές, ο καλοψημένος καφές κάθε είδους κάνει τη διαφορά τόσο στη γεύση, όσο και στην υφή. Όσο πέφτει η νύχτα, η φάση κάνει στροφή προς τις αλκοολούχες απολαύσεις με τα signature cocktails και τις twisted παραλλαγές να κλέβουν την παράσταση υπό τους ήχους χαλαρής μουσικούλας για κουβεντολόι και παρεούλα.
Salute Bistro
Ερεχθείου 19, Κουκάκι | Τ.: 210 92 32 042
Fb: Salute Bistro | Ig: @salutebistroath
Brunch, μονοποικιλιακός καφές, ποτά, cocktails, ελληνική φιλοξενία συνδυάζονται στο παιχνιδιάρικο Salute που βρίσκεται στην Ερεχθείου και γεμίζει από το πρωί έως το βράδυ. Χαμογελαστοί άνθρωποι σε μια καθαρά αυθεντική γειτονιά της Αθήνας, επιφυλάσσει άνετα διασκεδαστικά μερόνυχτα.