Ία-ία-ία, η τζαμπατζαρία!

Το λοιπόν! Το τζάμπα απλώνεται σαν μία έρπουσα σκιά πάνω από την πόλη! Τζάμπα είναι η «ψευδοϊδεολογία» του νεοέλληνα (σε όλες του τις αποχρώσεις) σε περίοδο κρίσης.

Ειδικά στον χώρο του «μπολιτισζμού» αυτό το τζάμπα συνδυάζεται με την μαγική λέξη «πρότζεκτ»! Πρότζεκτ που επιδοτούνται από Υπουργεία, Μεγαλοεταιρείες και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και όταν μιλάμε για επιδοτήσεις μιλάμε για δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Πρότζεκτ που έχουν τις κωδικές λέξεις: έμφυλη βία, μετανάστες, κοινωνία αδικία, μειονότητες κ.λπ κ.λπ.

Όταν σε αυτούς προτείνεις διαφήμιση πέφτουν από τα σύννεφα γιατί; Μα γιατί κάνουν Τέχνη, φυσικά! Και ως γνωστόν η Τέχνη δεν πληρώνει, είναι ενάντια στη διαφήμιση, είναι ανώτερη από χρήματα και εμπορική συναλλαγή. Ενίοτε, όμως, η Τέχνη δεν πληρώνει ούτε τους εργαζόμενούς της, τους γραφιάδες που γράφουν για αυτήν – ίσως τους δίνει δύο διπλές, όπως λέμε δύο πιτόγυρα.

Αυτό το τζάμπα, και λεφτάκια βγάζει και συνειδήσεις εκμαυλίζει.
Α, ναι! Και ουδεμία σχέση έχει με την παραγωγή πολιτισμού. Απεναντίας τον αποδομεί.