Ο Απόλυτος Ύμνος και «Ανάσταση» της Αλίκης Βουγιουκλάκη

Ο Μάνος Λαμπράκης δεν θα μπορούσε παρά μέσα στην πιο δυστοπική Άνοιξη αυτού του ελληνικού αιώνα, να μας χαρίσει την πιο πειραγμένη και πειραματική εκδοχή της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Ναι, της «εύθραυστης» Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Έτσι ένα ανοιξιάτικο απόγευμα μπροστά στις οθόνες του υπολογιστή μας εμφανίστηκε ένα βίντεο με την εικόνα μιας γυναικείας μορφής -που ευθέως παραπέμπει στην Αλίκη Βουγιουκλάκη όπως θα την φανταζόμασταν σήμερα- και μια ηθοποιός της νέας γενιάς πρωταγωνιστριών, η οποία φέτος μας χάρισε την σημαντικότερη ερμηνεία σε παράσταση νεοελληνικού έργου, η Μαρία Παρασύρη, (Η αλήθεια είναι του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία του Γιάννη Σκουρλέτη) ξεφυλλίζει με μια σπάνια ευαισθησία τα «62 φύλλα από το χαμένο ημερολόγιο της Α.Β.».

Ο Μάνος Λαμπράκης μας χαρίζει μια σπάνια δραματουργία- αφήγηση των τελευταίων ημερών της μεγάλης Ελληνίδας ηθοποιού.

Το παιχνίδι που κατασκευάζει με το διπλό είδωλο, που πολλαπλασιάζεται στα 62 φύλλα αυτής της έμμονης μυθοπλασίας εντυπωσιάζει για την δυναμικότητα και την απόλυτη αγάπη με την οποία ξαναδίνει πνοή και υπόσταση στην ηθοποιό Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Ο θεατρικός συγγραφέας, του οποίου το έργο έχει βραβευτεί με το Βραβείο «Κάρολος Κουν» εντυπωσιάζει με την γραφή του στο σημείο που στα λόγια της Α.Β. αναγνωρίζεις ατόφια και ζωντανή την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Είναι εδώ που συμβαίνει η μαγική οικειοποίηση του ειδώλου-προτύπου της Α. Β., της «θεάς- αντικειμένου».
Το κείμενο της μυθικής ζωής της Α.Β. που μας χάρισε ο Μάνος Λαμπράκης είναι ένα εντελής θεατρικός μονόλογος που πρέπει να παρουσιαστεί στον φυσικό χώρο του που είναι η θεατρική σκηνή.

https://www.youtube.com/watch?v=VFb2Lt5QFqc&t=467s

Ο Μάνος Λαμπράκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης και μετεκπαιδεύτηκε στην Αρχαιολογία (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), στην Πολιτιστική Διαχείριση (ΕΚΠΑ) και στην Ιστορία του Θεάτρου (University of Warwick). Υπήρξε καλλιτεχνικός συνεργάτης του Λευτέρη Βογιατζή από το 2000 έως το 2013. Το πρώτο του θεατρικό κείμενο «Happy Birthday» ανέβηκε από το θίασο «Nέες Μορφές» το 2002 κι εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 11η Biennale νέων καλλιτεχνών της Μεσογείου. Επιστημονικός σύμβουλος Ιστορίας της Τέχνης στην “Κλεψύδρα” της Τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων “Αθήνα 2004” υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Το έργο του «Puerto Grande» σκηνοθετήθηκε από τη Ρούλα Πατεράκη το 2009 και κέρδισε το «Βραβείο Σκηνοθεσίας Νεοελληνικού Έργου ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ». Έχει μεταφράσει το «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπύχνερ (Θέατρο Δωματίου, Νέες Μορφές, ομάδα Kursk), τις «Ευτυχισμένες» Μέρες του Σάμουελ Μπέκετ (Θέατρο skrow) και το «Λαχταρώ» της Σάρα Κέην (θέατρο Ροές). Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και το Θέατρο Τέχνης “Κάρολος Κουν”.