Τύποι Πασχαλινοί δίπλα μας

Σε κάθε κατάσταση που επαναλαμβάνεται, δημιουργούνται κάποιοι τύποι που, λίγο-πολύ, έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Όλοι τους ξέρουμε, όλες τους έχουμε συναναστραφεί, σε όλους μας έχουν χαρίσει στιγμές άφθονου γέλιου. Μην βιαστείς όμως να διαλέξεις στρατόπεδο. Μπορεί να είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς!

Ο σένιος

Αυτός που θα ετοιμάζει τα ρούχα των ημερών του Πάσχα αμέσως μετά την αλλαγή της χρονιάς. Αυτή που θα ενημερωθεί από τον χειμώνα για τα χρώματα που θα είναι στη μόδα την άνοιξη που μας έρχεται για να βρει το καταλληλότερο συνολάκι. Αυτός που κάθε χρόνο κοντράρεται στα ίσα με τον επιτάφιο τον ίδιο. Αυτή που από την πολύ λακ στα φρεσκοφτιαγμένα μαλλιά κομμωτηρίου, αρπάζει πιο γρήγορα απ’ όλους το άγιο φως και γίνεται φλαμπέ. Αυτός που τον καταλαβαίνεις από το φαντεζί κοστούμι ότι είναι έτοιμος για το μπουζουκοξεφάντωμα μετά την Ανάσταση, με το ζόρι κρατάει ένα κερί στο χέρι και στις τσέπες έχει έτοιμα τα πούρα για μετά. Αυτή που αρνείται να δεχτεί ότι η γόβα δεν πάει στον χαλικόδρομο του χωριού και προχωράει υποβασταζόμενη — σαν τον επιτάφιο ένα πράγμα κι αυτή.

Ο τσίμπας

Δεν υπάρχει μεζεδάκι, γλυκάκι, πιατάκι που να μην πέσει στην αντίληψή του και να μην ενώσει αντίχειρα και δείκτη για να τσιμπολογήσει το κατιτίς του. Συνήθως δεν συμμετέχει σε καμία διαδικασία μαγειρέματος, αλλά πάντα θα τον βρεις ακριβώς εκεί που οι άλλοι μαγειρεύουν. Πιάνει την κουβέντα και δήθεν μου τάχα μου χωρίς να το καταλάβει, παρασυρμένος από το μπλα-μπλα, σουφρώνει κι ένα κομματάκι τσουρέκι. Δοκιμάζει από την κατσαρόλα λίγη μαγειρίτσα και καλά για να πει τη γνώμη του. Το μεγάλο ρεσιτάλ, βέβαια, ο τσίμπας το δίνει την Κυριακή του Πάσχα. Ούτε ένα πιάτο δεν θα ξεφύγει από τα νύχια του. Προτού καν καθίσουν όλοι στο τραπέζι, ο τσίμπας θα τα έχει δοκιμάσει όλα. Και όταν το αρνί φτάσει τελικά, μέσα σε ταψιά στο κέντρο του τραπεζιού, δεν θα μείνει πέτσα ούτε για δείγμα.

Ο ψήστης

Όλοι και όλες έχουμε έναν τέτοιο θείο, πατέρα, μεγάλο ξάδερφο, ανιψιό. Τον ψήστη τον τεράστιο, τον καλυτερότερο, τον έχω φάει τα νιάτα μου πάνω από ψησταριές και αν δεν φας ψητό απ’ τα χεράκια μου δεν ξέρεις τι πάει να πει κρέας. Σε αυτό το σημείο ο ψήστης χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Η μία είναι αυτή που όντως λέει όλα αυτά τα βαρετά αλλά χαριτωμένα κλισέ και είναι όμως όντως εκεί, απίκο από τις 8 το πρωί, να καθαρίζει σούβλες, να ξεχορταριάζει, να προετοιμάζει κάρβουνα, να ξεπλένει άντερα, να δένει αρνιά. Υπάρχει όμως και αυτή η δεύτερη κατηγορία· θα σου πρήξει τα συκώτια με τις φοβερές και τρομερές του γνώσεις πάνω σε καθετί που αφορά το ψήσιμο, αλλά την κρίσιμη στιγμή θα βρίσκεται πάντα κάπου αλλού. Μα θα κοιμάται, μα θα μιλάει στα τηλέφωνα, μα θα του τύχει τελευταίας στιγμής δουλειά στο λαπτοπ, μα θα αναλάβει τελικά να κόβει μαρούλια και ντομάτες επειδή και καλά τον χώσανε, μα απλά θα πίνει και θα κουβεντιάζει. Χειρότερο, δε, το να εμφανιστεί ακριβώς μόλις είναι έτοιμο το αρνί με ατάκα τύπου «καλό, αλλά κάτι του λείπει». Ακόμη χειρότερο, το να είναι καθ΄όλη τη διάρκεια του ψησίματος πάνω από τον δόλιο τον πραγματικό ψήστη και απλά να δίνει συμβουλές με τη μπυρίτσα ανά χείρας. One moment later, σουβλίζεται ο δήθεν ψήστης!

Ο μολότοφ

Δεν νοείται ανάσταση για τον μολότοφ χωρίς μπαμ μπουμ. Τα άλλα είναι για τους φλώρους. Ψάχνεται μέρες πριν, σε ειδικά καταστήματα, για να εφοδιαστεί με όσο το δυνατόν περισσότερα πυροτεχνοκροτοβολιδοπράματα. Όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο. Ζει μόνο για αυτή τη στιγμή, τη στιγμή του χαμού, της φασαρίας. Πολλές φορές, ο μολότοφ ανυπομονεί τόσο πολύ να έρθει η στιγμή του να λάμψει (κυριολεκτικά), που ξεκινάει να κοπανάει προτού σημάνει Ανάσταση. Κι έτσι, ακούς μια και δυο ώρες πριν κάτι άσχετους κρότους από το πουθενά να σκίζουν τα τύμπανά σου. Πουλιά πετάγονται από τα κλαριά, παππούδες παθαίνουν εμφράγματα, μωρά κλαίνε, σκυλιά αλυχτάνε, στις γυναίκες κόβει το αυγολέμονο, αλλά αυτός εκεί. Ατάραχος κι αγέρωχος κάνει την πρόβα του, όπως κάθε σωστός καλλιτέχνης άλλωστε!

Ο τύφλας

Αυτοί οι τύποι είναι σουρωμένοι από τις 9 το πρωί. Το Πάσχα είναι γι’ αυτούς μία ακόμη αφορμή για κραιπάλιασμα. Ξεκινάνε με τσιπουράκι –και καλά να μη φαίνεται ότι είναι αλκοόλ, μεσημεριάζουν με μπύρα και βραδάκι καλά κρασιά. Πάντα τους πετυχαίνεις με ένα ποτήρι στο χέρι, γιατί σαν το Πάσχα δεν έχει και άντε γεια μας ρε παιδιά κι έτσι να ανταμώνουμε πάντα. Το μόνο που θυμούνται βέβαια από το Πάσχα, είναι η στιγμή πριν ανοίξουν την πρώτη μπύρα, μετά το χάος. Ανοίγουν τον χορό τρεκλίζοντας, σε τραβάνε συνέχεια να χορέψεις ενώ δε θες, λένε ότι θα βοηθήσουν στις δουλειές αλλά ποτέ και κάνουν τα πιο άβολα αστεία. Πολλές φορές όμως, μπορεί να γίνουν και η ψυχή της παρέας. Τους το δίνουμε!

Ο κορτάκιας

Ποια Ανάσταση, ποια έθιμα, ποιο Πάσχα στην τελική; Εδώ το θέμα είναι το φλερτ, το περιτριγύρισμα, το τιτίβισμα. Λίγο η άνοιξη, λίγο το ίδιο το ερωτικό πνεύμα του κορτάκια, αυτές οι μέρες είναι ευκαιρία για ερωτοτροπίες. Από την περιφορά του επιταφίου μέχρι τον περίβολο της εκκλησίας την Ανάσταση, ακόμη και στο γλεντάκι της Κυριακής, το μάτι του κορτάκια είναι γαρίδα. Κεραίες ξεφυτρώνουν από το κεφάλι του, μάτια και στην πλάτη. Δεν υπάρχει θηλυκό ή αρσενικό που να μην παρατηρήσει. Συνεχής διάθεση για ματιές και κουβέντα. Και, προφανώς, θέλει να βρει το φετινό του ενδιαφέρον αντικείμενο όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να μπορέσουν οι υπόλοιπες μέρες να έχουν ένα νόημα ρε αδερφέ. Μην πάει τσάμπα και το τράβηγμα μέχρι το χωριό και το σένιο φουστανάκι/κοστουμάκι που κουβάλησε από τας Αθήνας.

Το λαΐνι

Αρτεμισίου 40, Κεραμεικός | Τ.: 211 40 21 485
fb: Το λαΐνι

Το λαΐνι φέρνει την Κρήτη στους δρόμους του Κεραμεικού

Οι ανοιξιάτικες μέρες του Πάσχα ενδείκνυνται για τραπεζάκια έξω, παραδοσιακά μεζεδάκια και νόστιμα αποστάγματα. «Το λαΐνι» είναι ένα κρητικό καφενείο που τα προσφέρει όλα αυτά απλόχερα, μαζί με μία ολόκληρη φιλοσοφία καφενείου: παρέα, επαφή, οικειότητα. Η Μεγάλη Παρασκευή, μάλιστα, στην Κρήτη είναι μέρα κατά την οποία μαζεύονται από το πρωί στα καφενεία για να πιούνε ρακή. Γιατί να μην ακολουθήσουμε το έθιμο αυτό και όσοι μείνουμε πίσω στην πόλη;

Και ποιος καλύτερος μεζές για τη ρακούλα, από τους χοχλιούς που έρχονται κατευθείαν από την Κρήτη, αλλά και τα αλίπαστα: ολόφρεσκος μαρινάτος γαύρος που φτιάχνεται από τον ίδιο τον ψαρά, χταπόδι ξυδάτο, φιλέτο μπακαλιάρου, τσιροσαλάτα, μοσχομυριστά αχνιστά μύδια και σκουμπρί. Φυσικά, ο κατάλογος έχει ένα σωρό ακόμη πιάτα με κρητικής προέλευσης προϊόντα, που επιλέγονται ένα προς ένα από παραγωγούς και πολλά απ’ αυτά φερμένα απευθείας από τους συγγενείς των παιδιών που ζούνε στην Κρήτη. «Το λαΐνι», λοιπόν, είναι ένα δοχείο μέσα στην πόλη, όπου ανταμώνουν παραδοσιακές συνταγές, μουσικές και όμορφοι άνθρωποι. Κοπιάστε!

Καπάνι

Χίου 29, Αθήνα | Τ: 215 56 00 234
Fb: @KapaniKafeneio

Με το όνομά του να μας φέρνει στο μυαλό τις μυρωδιές της ομώνυμης αγοράς της Θεσσαλονίκης, το «Καπάνι» φτιάχτηκε το 2017, εξαιτίας της αγάπης του Γιώργου και της Χριστίνας για το φαγητό και την ανάγκη τους να δημιουργούν και να προσφέρουν αυτό που και οι ίδιοι θα ήθελαν να απολαμβάνουν. Απλά και νόστιμα πιάτα που θυμίζουν χωριό, ιδιαίτερα υλικά από περιοχές της Ελλάδας με το τσιγαριαστό ζυγούρι και τους γίγαντες από τη Φλώρινα να παίρνουν το μεγαλύτερο χειροκρότημα και τα υπόλοιπα πιάτα να είναι γευστικές εκπλήξεις αφού εξαρτώνται από τα κέφια των μαγείρων από μέρα σε μέρα.

Τα ποτά είναι εκλεκτά και διαλεγμένα μετά από πολύ ψάξιμο και δοκιμές γι’ αυτό και είναι πολύτιμα στοιχεία του χώρου – όπως χαρακτηριστικά τα αποκαλεί ο Γιώργος, «διαμαντένια». Τσίπουρο Τυρνάβου, εύγευστο και πεντακάθαρο, ρακί από το Ηράκλειο, ψημένη Αμοργού και μοσχομυριστά κρασιά. Τώρα που ο καιρός είναι σύμμαχός μας, τα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο μας περιμένουν για μουσικές, μυρωδιές, όμορφους ανθρώπους και καλό ποτό!