Σε ποιον ανήκει ο Λεξ;

Κάνει ζέστη. Γύρω μας τα νεύρα των ανθρώπων χορεύουν σουίνγκ και καρσιλαμά. Τα φανάρια δεν έχουν ρυθμιστεί ποτέ για την καλοκαιρινή περίοδο, τα φούελ πας πάνε και έρχονται. Σαν ζητιάνοι περιμένουμε τις δωδεκάμισι μέρες άδειας, το επίδομα κλπ κλπ.
Μέσα σε όλα αυτά γιατί βρίσκω την όρεξη να ασχοληθώ με τον Λεξ;

Είδα ένα απλό βίντεο με τρεις τέσσερις προοδευτικάνους να μιλούν με στόμφο για τη νεολαία, για τον Λεξ και τους ακολούθους του. Να μιλάνε με γλιτσερή γλώσσα για τον μουσικό, να μαθαίνουν απέξω στίχους του, να τους απαγγέλουν από τη Βουλή, από τις πλατείες, από τις εξορμήσεις τους.
Ο συνδυασμός καπηλείας και θερμοπληξίας είναι οδυνηρός.

Προσπαθούν να οικειοποιηθούν σαλιαρίζοντας, να προσεταιριστούν καταστάσεις που όχι μόνο δεν τους ταιριάζουν μα και όταν αυτές ξεμυτίσουν τρέχουν να τις απονευρώσουν και να τις καναλιζάρουν σε ψήφους και εκλογές.

Αφού δεν μπορείτε να δημιουργήσετε κάτι της προκοπής, νέο, ζωντανό, αυθεντικό, κάτι που να ριζώνει μέσα στον κόσμο καταλήγετε σε λογοκλοπές και μιμητισμούς. Και νομίζετε πως έτσι θα κερδίσετε κάτι περισσότερο από το κρίντζυ, που λέει και η νεολαία.

Ο Λεξ, ο όποιος Λεξ, και πολύ περισσότερο το κοινό του, δεν ανήκουν σε κανέναν. Ίσως στον εαυτό τους, ίσως ούτε εκεί. Γιατί δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί ακόμα ταυτότητες μέσα σε αυτό το κοχλάζον και τόσο ενδιαφέρον μίγμα. Αυτή η διαδικασία, το προτσές που λέγαμε και παλιά, έχει τις δικές της συνοχές, τις δικές της δυναμικές, αδυναμίες και προωθητικές ιδέες. Ευτυχώς, μάλλον δεν μπορείτε να επηρεάσετε την πορεία.

Έχει ενδιαφέρον πάντως πως το πιο πλούσιο μα και αθώο κείμενο για τη συναυλία των 20.000 ανθρώπων (που το λιγουρευτήκατε) το έγραψε μία συντηρητική εφημερίδα, η «Εστία». Και ας την τρόλαραν μερικοί.

Και όπως λέγαμε παλιά, κάτω τα ξερά σας.