Συνέργια Θηλέων | Βαρβάκειος VS Βιγκανισμός

Στιγμιότυπα πόλης μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας, γίνονται αφορμή για λέξεις γραμμένες από το χέρι μιας άλλης. Συνέργια θηλέων, λοιπόν, πάνω στις λεπτομέρειες της πόλης.

Στέκει αρχοντική και παραδοσιακή για πάνω από 130 χρόνια στο κέντρο της Αθήνας. Μια αρτίστα άλλης εποχής και παλαιάς κοπής. Εάν είμαστε όντως αυτό που τρώμε, τότε η μεγαλύτερη δημοτική αγορά στο κέντρο της πόλης έχει τέρψει εκατομμύρια αθηναϊκούς ουρανίσκους ανά τις δεκαετίες με τα φημισμένα εκλεκτά της προϊόντα. Η κλασική της αισθητική και η βαριά ιστορία της είναι η απάντησή της στη σημερινή, ραγδαίως μεταβαλλόμενη, εποχή.

Έχει αποτελέσει για δεκαετίες τον παλμό των οικονομικών εξελίξεων της πόλης ως δείκτης καταγραφής της κάθε χρονιάς. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν δει στην τηλεόραση πλάνα από τη Βαρβάκειο Αγορά, κυρίως το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, πιο πολλές φορές απ΄ όσες την έχουν οι ίδιοι επισκεφτεί.

Άραγε στο ένα χιλιόμετρο απόστασης που μεσολαβεί μεταξύ Βαρβακείου και Πλατείας Συντάγματος, φτάνουν οι φωνές από τις διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις αυστηρών χορτοφάγων και vegans; Τα συνθήματα όσων διαδηλώνουν κατά της σφαγής των ζώων διαπερνούν τους στιβαρούς τοίχους του εμβληματικού κτηρίου ή μήπως καταλήγουν στους κάδους απορριμμάτων, συναντώντας εκεί καθημερινά τα κατάλοιπα μιας ακόμα μέρας της αγοράς;

Ένα προσωπικό προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα κι ένα ολιγόλεπτο σερφάρισμα στην οθόνη του κινητού τηλεφώνου αρκούν για να μάθει κάποιος την απέναντι άποψη της πόλης: ο κόσμος της Ευρώπης κλείνει σταδιακά προς τη χορτοφαγία, καθώς και τον βιγκανισμό. Η δεύτερη εκδοχή αποκλείει όχι μόνο την κατανάλωση ζωικής τροφής, αλλά και οποιοδήποτε ζωικό παράγωγο. Μέσα σ’ ένα αμιγώς αστικό περιβάλλον, ο κόσμος αρχίζει να στρέφεται προς τα οφέλη της φύσης, χωρίς να την πληγώνει ή απλά να τη σφάζει. Τότε γιατί άραγε γεννηθήκαμε και με κυνόδοντες;

Μια βόλτα για ψώνια —ή όχι— στη Βαρβάκειο Αγορά δεν αποτελεί ποινικά κολάσιμη πράξη, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Σίγουρα όμως υπάρχει ένα ισχυρό κι έντονο ρεύμα της εποχής γεμάτο με φωνές που διαμαρτύρονται για τη σφαγή και τη θανάτωση των ζώων, για την έκθεσή τους στις βιτρίνες των κρεοπωλείων καιτων ιχθυοτροφιών με τόσο εμπορικό και ωμό τρόπο. Κορωνίδα αποτελούν οι πιο σημαντικές θρησκευτικές εορτές του χρόνου, κατά τη διάρκεια των οποίων η κρεατοφαγία αποτελεί πυρήνα που καίει κυριολεκτικά την πόλη, και στις δύο πλευρές της ιστορίας.

Κι ύστερα ήρθε η βόλτα για ψώνια στο σουπερμάρκετ, καθώς και η έξοδος για φαγητό στις συνοικίες της πόλης. Ετικέτες στα καταναλωτικά προϊόντα που ενημερώνουν το κοινό εάν είναι vegan τροφές ή όχι. Ειδική σήμανση υπάρχει επίσης και σε πολλά «μικτά» καταστήματα εστίασης, όπου μπορούν να συνεστιάσουν χορτοφάγοι και μη, να παραγγείλουν από το ίδιο μενού, ακολουθώντας απλά την ειδική σήμανση που διαχωρίζει τα πιάτα.

Εν κατακλείδι, πώς και με τι επιλέγει να τραφεί ο κάθε άνθρωπος, αποτελεί αυστηρά προσωπική υπόθεση του καθενός. Η συνύπαρξη όλων κάτω από τον ίδιο —αττικό— ουρανό αποτελεί την πεμπτουσία της ζωής. Φαινομενικά, οι κλασικές παραδόσεις και αξίες τείνουν να κονταροχτυπηθούν με τα νέα ρεύματα και κάπου εδώ ξεπηδά ο προβληματισμός: περιμένουμε από τη παράδοση να εκμοντερνιστεί ή από το νέο ρεύμα της εποχής να κλασικοποιηθεί; Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την παράλληλη πορεία των δύο αυτών κόσμων, με αποκορύφωμα το σημείο συνάντησής τους. Σίγουρα μια ειρηνική συνύπαρξη είναι ο θεμιτός κοινός παρονομαστής.